Geplaatst op 17 mei 2018.
Heidi neemt afscheid: “Het was een prachtige tijd”
Het was een lastige beslissing maar inmiddels is ze dolblij dat ze de grote stap genomen heeft; Heidi Vredegoor is gestopt als vaste medewerker op het zwembad en in de sporthal van Steenderen. Ze werkt nu vol overgave en enthousiasme bij Agrarische kinderdagopvang ‘t Holthuisje en Nijntje, en de buitenschoolse opvang De Rank. Hoe kijkt ze terug op de afgelopen tien jaar?
Een reorganisatie op peuterspeelzaal Nijntje Pluis zorgde er tien jaar geleden voor dat ze op het zwembad terecht kwam. Heidi vertelt: “Bert-Jan Westendorp (zwembadmedewerker en later bedrijfsleider) hoorde van de reorganisatie en heeft me destijds gevraagd of ik niet op het zwembad wilde komen werken, ze hadden een nieuwe toezichthouder nodig. De omgang en het contact met kinderen en volwassenen heeft me altijd getrokken dus ik heb het met beide handen aangegrepen en startte gelijk met de stage.”
Heidi schoolde zich om tot toezichthouder en haalde door de jaren heen ook extra opleidingsmodules zodat ze zwemles mocht geven en aquasporten aan volwassenen en ook specifiek ouderen. Verder specialiseerde ze zich in recreatieve activiteiten. Uiteindelijk met vier extra modules op zak werd ze officieel allround zwembadmedewerker op het zwembad, dat in het begin nog in handen was van de gemeente.
“Logeren in de machinekamer”
Het grappige is dat ze gelijk stralend en zonder twijfel ‘de machinekamer’ roept als je vraagt wat het mooiste is van het zwembad. “Dat is het kloppend hart van het zwembad, zo prachtig hoe alles werkt, de zuurgraad, de chloorwaarden, alles moet kloppen. Je bent van zoveel afhankelijk om de watertemperatuur goed te krijgen, regen, wind, alles heeft invloed. Je voelt door de buizen de kracht en de snelheid van de stroming. Oud-collega’s Gerard Dokman en Bert-Jan hebben me alles geleerd.”
Heidi woont om de hoek van het zwembad en ging soms ’s avonds toch nog even terug om iets bij te stellen, te controleren of te verbeteren. “Ik zou het liefst logeren in de machinekamer, zo mooi en indrukwekkend is die ruimte. Bert-Jan geeft nu les aan zwembadmachinisten en ach, dat had ik ook zeker mooi gevonden om zo’n opleiding te volgen.”
Zwemveilig met ZwemABC
Gelukkig kijkt ze ook met erg veel plezier terug op de activiteiten op het zwembad zelf. “Zwemles geven is ook echt fantastisch, kinderen die het spannend vinden met een grapje laten ontdooien of heerlijk ouwehoeren tijdens de aqualessen met volwassenen of de ouderen-groep.” Heidi bepleit nog eens het belang van goed leren zwemmen met het ZwemABC. “Je kind is echt goed zwemveilig als het ook diploma C op zak heeft. De groepen voor C waren wel eens wat klein maar volgens mij bloeit dat tegenwoordig weer op. Heel goed, zwemmen in open water en op die grote zwembaden vol glijbanen, da’s echt een ander verhaal dan in ons rustige zwembadje.”
“Ook de trainingen van de zwemclub heb ik altijd heel graag gedaan. De zwemclub leefde toen nog op de inkomsten van de kiosk en de zwemvierdaagse.” Die laatste activiteit lag in het begin ook grotendeels in handen van Heidi. “Wat een feestje was dat ook ieder jaar weer. Tijdens al die activiteiten zie je de kinderen stralen en plezier hebben, dan geniet ik zelf zo mee. Zo leuk om gewoon naar te kijken.”
Omslag door ‘Het Beste Zwembad’
“De eerste jaren op het zwembad, onder de gemeente, verliep alles niet zo streng qua regelgeving en organisatie, het liep gewoon. De bezoekers kwamen vooral uit Steenderen en omgeving. Als we al 1 A4’tje ophingen bij een activiteit was het bijna veel”, zegt ze lachend. “De omslag kwam toen we een paar keer het beste Zwembad van Gelderland en tweede van Nederland werden. Daarna kwam de grote stroom op gang van bezoekers verder weg. Gelijk na die periode werd het zwembad overgenomen door de stichting en daardoor kwam ook de promotie goed op gang. Het is daardoor nu echt een regio-zwembad en dat moet ook om te blijven bestaan.”
De overname door de stichting was voor Heidi een bijzondere periode. “De schrik zat er goed in want het zwembad zou dicht moeten. De saamhorigheid die toen op gang kwam zal ik nooit meer vergeten. Al die mensen in het gemeentehuis, indrukwekkend. Maar ook wat daarna gebeurde: al die vrijwilligers die helpen, hoe bijzonder is dat. Ik was zo trots altijd op alles en iedereen die meehielp. Het eerste jaar was het misschien – en zeer begrijpelijk – wat rommelig maar met het instellen van vaste coördinators per werkgroep was de structuur snel aanwezig. Het loopt nog steeds als een trein.”
“Ik heb natuurlijk ook in de sporthal gewerkt in de winter; schoonmaakwerkzaamheden en kantinediensten draaien. Ook daar heb ik bijzondere mensen leren kennen en veel gesprekken gevoerd. Dat werk heb ik ook altijd met veel plezier gedaan”.
Sneldraaiende loopband
Ondanks haar enthousiasme voor haar werk breekt er toch een mindere periode aan voor Heidi. “Er gebeurde zo veel, verandering op verandering, nooit rust. Ik voel me altijd erg verantwoordelijk en was alleen nog maar dingen aan het verbeteren en oplossen. Ik vergat te genieten van al de mooie dingen die wel goed liepen. Eigenlijk paste het takenpakket achteraf niet bij wie ik was.” Ze omschrijft het zelf heel beeldend: “Ik stond op een sneldraaiende loopband, die ging steeds sneller. Het gaf me ook een kick om erop te blijven staan, de loopband liep zo heerlijk. Onverwacht schoot ik er toch af, en het lukt niet meer om erop te komen. De band moest eerst stilgezet. Ik heb een tijdje thuis gezeten maar ik ben er weer bovenop.”
Het lukte Heidi om na deze lastige periode weer op de draaiend loopband te stappen maar bij terugkomst op het zwembad realiseerde ze zich dat ze eigenlijk wat anders wilde. “Op het zwembad heb je geen intens contact met kinderen, je bouwt geen band op. Je houdt toezicht en je geeft les, de kinderen komen voorbij. Nu op de BSO merk ik dat ik dat best gemist heb, een relatie opbouwen. Ik zit er helemaal op mijn plek. De tien jaren op het zwembad waren echt geweldig voor mij, van niets heb ik spijt, het was een prachtige tijd. Maar ik heb ook nog geen moment spijt gehad dat ik nu gestopt ben. Het is goed. Ik word enorm blij van mijn huidige werk. Het moeilijke afgelopen jaar heeft mij een rijker mens gemaakt, ik heb mezelf teruggevonden.
Heidi is al gestopt op het zwembad en werkt nog wel tot en met juni voor de stichting in de sporthal. Een gezellig afscheidsetentje met bestuur en vaste collega’s heeft ze al achter de rug. Heidi: “Ik wil iedereen zo vreselijk bedanken voor alle kaartjes, bloemen, tekeningen, iedereen die iets heeft laten horen, het hielp enorm! Ook het bestuur, Marijke, heeft me zo goed ondersteund. Ik ga veel lieve mensen die ik de afgelopen 10 jaar heb leren kennen enorm missen. Maar ach, ik kom binnenkort een biertje drinken tijdens Dokkie Disco, dat blijven toch ook geweldige feestjes, voor jong en oud. Ik wens iedereen nog heel veel mooie zwembadjaren toe.
NB. april 2019 > Heidi kon ons toch niet missen en combineert nu haar werk op de kinderopvang met enkele dagen als toezichthouder op het zwembad.
Heidi, enorm bedankt voor al je inzet en al die mooie jaren! Succes met alles!
